Gorce są częścią Beskidu Wysokiego i leżą 30 km na północ od Tatr, oddzielone od nich rozległą niecką Podhala i Spisza. Zajmują powierzchnię ok. 530 km kwadratowych, a najwyższy szczyt Gorców – Turbacz wznosi się na wysokość 1310 m n.p.m. Na obwodzie Gorców leżą 4 miasta: Nowy Targ, Rabka, Mszana Dolna i Krościenko oraz 25 wsi, z których kilka wciska się w wyloty dolin, natomiast 10 wsi rozłożyło się wewnątrz pasma. Jedną z nich jest Ochotnica położona w centrum masywu Gorców, pomiędzy łańcuchem Gorców od północy, a pasem Lubania od południa, otoczona szczytami: Turbacza, Gorca i Lubania. Zabudowania ciągną się po obu stronach rzeki i głównej drogi, a także w dolinach bocznych potoków na długości ok. 38 km. Jej oś stanowi droga o długości 27 km.
Najstarsza wzmianka o Ochotnicy znajduje się w dokumencie lokacyjnym z 1336 roku. Formalnie została założona dopiero 20 marca 1416 roku na mocy przywileju króla Władysława Jagiełły nadanego Dawidowi Wołochowi. Od dawna niektórzy jej mieszkańcy wiązali powstanie nazwy Ochotnica z rzeczownikami „ochota” bądź „ochotnik”. Świadczy o tym m.in. następujące podanie. „Jeden z panów możnych przejeżdżając przez włości tu swoje, napadnięty był od opryszków i uwięziony i nie wprzód na wolność puszczony, aż im przyrzekł, że nie tylko kary na nich domagać się nie będzie, ale im rozległą przestrzeń tej włości daruje, jakoż słowa dotrzymał i pierwsza osada z ochotników takowych powstała, nowymi potem przybyszami pomnożona”. Tymczasem w przywileju lokacyjnym wsi wyraźnie stwierdza się, że jej nazwa ma pochodzić od nazwy rzeki Ochodnicza. W dokumencie lokacyjnym nosiła ona nazwę „rivulus Ochodnik”. Nazwa ta niewątpliwie pochodzi od staropolskiego czasownika „ochodzić”, który znaczy to samo, co „obchodzić” i „obejść”. Nazwa „ochodnik” oznacza więc drogę, drożynę, ścieżkę umożliwiającą obejście, w naszym przypadku półkola, gdyż taki właśnie miała kształt ongiś droga królewska na odcinku Tylmanowa-Krościenko-Czorsztyn, prowadząca ze Starego Sącza do Nowego Targu. Korzystali z tego obejścia półkola m.in. poddani chłopi właścicieli wsi Harklowa wożąc do wsi Nawojowa, miejsca stałego pobytu ich panów, kury, gęsi, itp., gdyż daleko było pod zamek Czorsztyn aż na Krościenko objeżdżać, dlatego przerąbali sobie drogę do wsi Ochotnica, ażeby przez górę na wprost przejeżdżali, końmi pierwej a potem wozami...
Koło Ochotnica powstało dnia 17 marca 1999 roku w Chicago z inicjatywy rodowitych ochotniczan, wśród których założycielami byli: Stanisław Urbaniak, Bolesław Rusnak, Jan Szymczak, Maria Szymczak, Roman Szymczak, Jan Błachut, Bolesława Błachut, Bronisław Błachut, Marian Poliński, Anna Polińska, Jan Szczepaniak, Stanisława Kostecka, Czesława Ciecińska, Maria Królczyk i Jan Forenda. Pierwsze spotkanie odbyło się właśnie 17 marca 1999 r. w Klubie SWAP przy Irving Park Road w Chicago. Omówiono istotę powołania organizacji i uchwalono nazwę „Klub Ochotnica”. Termin tego spotkania przyjęto za datę założenia klubu. Drugie spotkanie, a właściwie już zebranie, odbyło się 10 kwietnia również w Klubie SWAP. Omówiono na nim cele i zadania oraz opracowano statut klubu. Zebranie wyborcze odbyło się natomiast 17 kwietnia 1999 r., tym razem w siedzibie Związków Klubów Polskich, które było połączone ze „święconką”. Dokonano wyboru pierwszego zarządu w składzie: kapelan – ks. Franciszek Florczyk, prezes – Bolesław Rusnak, wiceprezes – Jan Błachut, sekretarz – Janina Fasiczka, skarbnik – Jan Szymczak. Główne cele i zadania, jakie obrali sobie założyciele do realizacji, to przede wszystkim niesienie pomocy rodzinnej Ochotnicy, zjednoczenie wszystkich ochotniczan rozsianych po Ameryce Północnej oraz podtrzymywanie tradycji i wartości wyniesionych z Ochotnicy.
Klub Ochotnica należy do Związku Podhalan w Północnej Ameryce od 14 maja 1999 roku pod nazwą „Koło nr 72 Ochotnica”. Aby koło mogło działać i realizować swoje cele i zadania, potrzebne były fundusze, dlatego od samego początku organizowano różne imprezy: zabawy taneczne, stoliczkowe, pikniki itp. Pieniądze pochodziły też od sponsorów i sympatyków koła. Pierwsza zabawa taneczna została zorganizowana dnia 17 lipca 1999 r., a 10 września tego samego roku odbył się pierwszy piknik. Członków przybywało, powiększały się fundusze, więc należało „uciułane zielone” przesłać do rodzinnej wsi Ochotnicy. I tak się stało, co zresztą czynimy do dnia dzisiejszego. Za udzielanie pomocy otrzymaliśmy szereg aktów podziękowań, pamiątek, zdjęć i taśmy wideo, co zobowiązuje nas do dalszej działalności. Ale nasza pomoc nie ogranicza się tylko do Ochotnicy, przekazujemy również fundusze na akcje organizowane przez tutejszy Związek Podhalan oraz tam, gdzie zachodzi pilna potrzeba, zwłaszcza na dobry cel np. misjonarzom.
W naszych progach mieliśmy okazję gościć o. Władysława Kozła, misjonarza pochodzącego z Ochotnicy, który od 24 lat pracuje na misjach w Kamerunie. W czasie spotkania opowiadał o obyczajach, kulturze i życiu mieszkańców tego kraju. Gościliśmy także ks. dziekana Józefa Urbaniaka (też pochodzącego z Ochotnicy), proboszcza parafii w Wojniczu, któremu nadaliśmy tytuł Honorowego Kapelana Koła.
Zarząd Koła Ochotnica serdecznie dziękuje członkom, sympatykom oraz głównemu sponsorowi – państwu Urbaniakom za udział w imprezach i wkład wnoszony w rozwój koła. Dziękujemy również Zarządowi Głównemu Związku Podhalan za współpracę z nami; kapelanowi naszego koła ks. Franciszkowi Florczykowi za duchowe przewodnictwo i głoszone Słowo Boże; korespondentowi Związku Podhalan mgr. Janowi Skupniowi za publikowanie ogłoszeń, zaproszeń, podziękowań itp. naszego koła w „Dzienniku Związkowym” w kolumnie „Co słychać wśród Podhalan?” i w „Tygodniku Podhalańskim”; programowi radiowemu Związku Podhalan za ogłaszanie na falach eteru naszych imprez.
Koło Ochotnica pragnie kontynuować obrany przez założycieli kierunek i rozwijać dalszą współpracę z Zarządem Głównym ZP oraz kołami zrzeszonymi w Związku Podhalan w Północnej Ameryce.
Obecny zarząd Koła nr 72 Ochotnica: kapelan – ks. Franciszek Florczyk, honorowy kapelan – ks. dziekan Józef Urbaniak, prezes – Jan Chlipała, wiceprezesi: Stanisław Franczyk i Bronisław Błachut, sekretarz protokołowy – Maria Szymczak, skarbnik – Jan Szymczak, dyrektor – Stanisław Franczyk, wicedyrektor – Janina Fasiczka, marszałkowie: Jan Faron i Roman Szymczak, rada koła: Stanisław Urbaniak, Marian Błachut, Stanisław Czepiel, Marian Poliński i Józefa Topolska, komisja rewizyjna: Maria Błachut, Stanisław Błachut i Celina Szymczak, komitet imprez: Marian Poliński, Kazimiera Błachut, Halina Franczyk, Halina Urbaniak, Maria Handzel, Krystyna Wójciak, Antonina Polińska, Stanisław Szymczak, Jan Szymczak, Janina Walczok, Alicja Czepiel, Leokadia Chlipała, Marian Błachut, Agnieszka Polińska, Robert Poliński, Roman Szymczak i Józef Wójciak.
Jan Chlipała