Historia Związku Podhalan w Ameryce i historia Koła nr 2 im. Władysława Orkana są ze sobą nierozerwalne od samych początków. Zaraz na wstępie należy tutaj wymienić osobę prof. Stefana Jarosza, który przybywał w latach 1927–1929 do Ameryki trzykrotnie w celach naukowych. W czasie tych podróży, będąc jednoczenie delegatem Towarzystwa Tatrzańskiego w Krakowie, spotykał się z emigrantami z Podhala. Podczas tych spotkań gorąco namawiał Podhalan do organizowania się w związki w celu wzajemnej pomocy. To dzięki jego właśnie namowom zaczęły w Chicago powstawać pierwsze organizacje Podhalan, które w późniejszym czasie złączyły się tworząc Związek Podhalan w Północnej Ameryce.
W roku 1928 członkowie Towarzystwa Tatrzańskiego w osobach Henryka Lokańskiego, Józefa Łopatowskiego i Ludwika Kalęby utworzyli Koło nr 2 im. Władysława Orkana i odłączyli się od Towarzystwa Tatrzańskiego. W 1928 r. wybrano pierwszy zarząd Koła nr 2, w którego skład weszły następujące osoby: prezes Henryk Lokański, wiceprezesi Anna Zaręba, Ludwik Bryniczka, sekretarz protokołowy Janina Sykla, sekretarz finansowy Franciszek Starczowski, kasjer Jan Jarosz. Byli to wspaniali ludzie, którzy zapoczątkowali do dzisiaj prężnie działające koło. W roku 1929 powołano nowy zarząd koła, którego prezesem został Ludwik Bryniczka. Od 1934 prezesem koła był Antoni Dąbrowski. W tymże roku w Nowym Targu odsłonięto pomnik Władysława Orkana, ufundowany przez Związek Podhalan. Prezes Dąbrowski wraz z delegacją Związku Podhalan udał się na te uroczystości do Polski.
- Poprzedni artykuł
- Następny artykuł »»